Ponad dwa lata temu w naszym wpisie na łamach codefusion.pl wspominaliśmy o Continuous Delivery (CD). Wtedy była to nowinka, w ramach której grupa inżynierów oprogramowania usprawniała funkcjonalność Continuous Integration (CI). Nie tylko integracja, ale i dostarczenie oprogramowania (delivery), stawało się centralnym elementem procesu wytwarzania oprogramowani. Po zakończonej sukcesem kompilacji, testach, analizie, itd. (cześć związana z CI) oprogramowanie zaczęło być przekazywane na serwer, do testów w dziale QA czy nawet (co zakrawało na szaleństwo w tych dniach) wrzucane na serwer produkcyjny. Objęcie tego wszystkiego wiązało się z dość bolesnym procesem skryptowania praktycznie wszystkiego: od maszyny budującej, przez serwer docelowy, po wszystko, co leży pomiędzy nimi. Dzisiaj wygląda to już zupełnie inaczej. CD zaczyna być dobrze rozumianym standardem. Wokół CD narosło wiele technik wspomagających (build pipe, canary deployment, feature toggles) oraz cała gama w pełni produkcyjnych narzędzi. Od strony .NET przykładem godnym nazwania jest tutaj Octopus Deployment, który powoli przejmie obowiązki związane z dostarczeniem oprogramowania w naszej firmie. Jesteśmy tak zadowoleni z tych technik, że ewangelizujemy: w następnym miesiącu będziemy we Wrocławiu na konferencji .NET Developer Days. Nasza sesja nazywa się „Continuous Integration and deployment in .NET with Jenkins CI and Octopus Deployment”. Zapraszamy!
